Merk je het al? Ik wel. In mijn supermarkt is de actie ‘de vierde in de rij krijgt gratis boodschappen’ niet meer van toepassing vanwege personeelstekort. De rijen zijn nu langer en er klinkt wat gemorrel, zo lang wachten zijn we niet meer gewend. De lokale kroeg heeft zijn sluitingstijden aangepast, sommige scholen moeten sluiten, Prorail krijgt het treinschema niet rond. Te weinig personeel. Misschien gek tijdens een aflopende pandemie, maar de werkgelegenheid is nog nooit zo groot geweest.
We hebben het zien aankomen – al jaren wordt ingezet op duurzame inzetbaarheid om medewerkers maar zo lang mogelijk in dienst te houden, wordt er extra opgeleid – maar door vergrijzing, uittreding en simpelweg interesse in andere banen, komen we veel personeel tekort.
Recent las ik het stuk ‘Vergroten beschikbaarheid van zorgprofessionals’ van de hiervoor in het leven geroepen Taskforce. Inmiddels hebben we 50.000 vacatures in de zorg en dat loopt op tot 135.000 in 2031. Maar het meest schokkende cijfer vond ik dat 40% van de zorgprofessionals binnen 2 jaar zijn of haar werkgever verlaat. Driekwart blijft vervolgens in de zorg, maar het geeft aan hoe springerig die markt is, en hoe relatief veel mensen de zorg verlaten. De Taskforce legt naar mijn mening de vinger op de zere plek, maar laat tegelijk zien hoe complex het probleem is.
Want naast het vermogen van de werkgevers (goed werkgeverschap, meer vertrouwen en autonomie voor de zorgprofessional, digitalisering, samenwerking) ligt er ook een aantal politiek-bestuurlijke keuzes voor rondom beloning, opleiding, accreditatie en protocollering. Daarnaast speelt natuurlijk de maatschappelijke discussie wie nog in de zorg wil werken. De overheid zet zoveel mogelijk in op zo lang mogelijk thuis blijven wonen, maar dat maakt de zorg wel complexer en intensiever. Bovendien verwachten we als zorgconsument steeds meer van de zorgverlener.
Dit was even de zorg, maar de personeelstekorten gaan ons overal parten spelen. We zullen dus keuzes moeten maken: wat vinden we nog echt belangrijk, hoe willen we oud worden, wat kunnen we zelf regelen, wie heeft welke dienst het meest nodig? Ondertussen zullen meer en meer werkgevers de komende periode aangrijpen om nadrukkelijk naar de organisatie van het werk te gaan kijken om een aantrekkelijker werkgever te worden. Het hybride werken is een kans – we hebben gezien dat vertrouwen geven werkt.
Wij merken het ook in de vragen die krijgen. We zijn al jaren aan het opschuiven van persoonlijke vitaliteit naar organisatie vitaliteit, en worden veel gevraagd om mee te denken over personeelsbehoud, aantrekkelijk werkgeverschap, teamdynamiek en leiderschap. Nu maar zorgen dat we zelf voldoende talent kunnen blijven aantrekken om aan de vraag te voldoen 😉
