Tja, wat zeg je aan het eind van zo’n jaar zonder in algemeenheden te vervallen? “Het was weer eens wat anders, ik heb me niet verveeld, ik wist niet dat mijn werk zo saai was zonder collega’s”. Ik heb van alles voorbij horen komen.
Ik ben vooral benieuwd hoe we hier over 5 of 10 jaar op terugkijken, wat we ervan geleerd hebben, hoe snel we weer naar ons oude gedrag zijn teruggekeerd. We denken nu dat we nooit meer naar het oude gaan, maar daar ben ik nog niet zo zeker van. We zijn gewoontedieren en als de angst is weggeëbd – we zagen het verschil tussen de tweede en eerste golf – dan gaan we misschien wel sneller terug naar het oude normaal dan gedacht. Ook qua vliegen, vergaderen, reizen. Ik hoop het niet.
Een andere kant is dat we ook gezien hebben hoe snel we ons hebben kunnen aanpassen, hoe eensgezind we waren over steunpakketten in Europa, hoe creatief we waren. Ik hoop dat we ergens die eensgezindheid, creativiteit en bereidheid terug vinden om onze schouders onder de grote problemen van de toekomst te zetten. Dat lijkt me een mooie boodschap voor een kerstgroet. Amen.
